W połowie października inżynierowie z ramienia Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i firmy Airbus spotkali się w Stevenge w Wielkiej Brytanii, aby przeprowadzić kolejne testy terenowe zrobotyzowanego pojazdu powierzchniowego SFR (Sample Fetch Rover).

Łazik SFR, noszący obecnie nazwę Codi, został opracowany jako platforma testowa dla misji Mars Sample Return (MSR), której celem jest odzyskanie, zebranie i składowanie próbek pobranych wcześniej z powierzchni Marsa. Pomimo że część misji MRS obejmująca SFR została odwołana, to utrzymanie, testowanie i rozwój innowacyjnej nawigacji łazików oraz możliwości precyzyjnego pobierania próbek bez interwencji człowieka mają kluczowe znaczenie dla ewentualnej przyszłej eksploracji międzyplanetarnej i Księżyca. Dlatego też ESA zdecydowała się kontynuować ten projekt, który prowadzony jest pod przewodnictwem Airbusa i w którego realizacji uczestniczy firma GMV. 

We wspomnianych, trwających dwa tygodnie testach, wprowadzono nowatorską funkcję: ramienia robotycznego, które – w sposób autonomiczny i po raz pierwszy zintegrowany z łazikiem – stanęło przed wyzwaniem polegającym na zebraniu rozmieszczonych w terenie cienkich probówek o długości 15 cm. Była to symulacja operacji pobierania próbek z powierzchni Marsa.

W ramach tego przedsięwzięcia firma GMV odpowiada za zaprojektowanie i rozwój systemu wizyjnego VBDS (Vision Based Detection System) – jednego z najważniejszych systemów łazika, niezbędnego do lokalizacji probówek. System VBDS łączy sztuczną inteligencję z technikami przetwarzania obrazu, które umożliwiają mu precyzyjne wykrycie i oszacowanie położenia probówek osadzonych na powierzchni Marsa, aby później uchwycić je za pomocą ramienia robotycznego. W tym celu VBDS przetwarza obrazy dostarczane przez stereofoniczną kamerę nawigacyjną łazika oraz kamerę monokularową zainstalowaną na ramieniu robotycznym.

Podczas przeprowadzania testów łazik pokonał autonomicznie dystans około 300 metrów, przejeżdżając przez różne przeszkody, aż do momentu zatrzymania się w pobliżu jednej z probówek. Po jego zaparkowaniu stereofoniczna kamera nawigacyjna umiejscowiona na szczycie masztu wykryła obecność probówki i oszacowała jej położenie względem łazika. Następnie ramię robotyczne wykonało złożoną choreografię w celu ponownego sfotografowania probówki z bliskiej odległości, dokładniejszego oszacowania jej położenia, jej uchwycenia, a następnie składowania.

Powyższe testy, które zakończyły się sukcesem, pozwoliły na dokładne przetestowanie autonomicznego systemu nawigacji, łącząc go w kluczowy sposób z ramieniem robotycznym w celu dokonania pierwszej pełnej lokalizacji, identyfikacji i pobrania probówek – a wszystko to bez udziału człowieka.

Po zakończeniu testów zespół przemysłowy już analizuje dane i rozpoczął wdrażanie niezbędnych aktualizacji na potrzeby kolejnych testów, które zostaną przeprowadzone w połowie przyszłego roku.