GMV stawia kolejny krok w obszarze systemów awioniki

Od roku 2017 GMV pracuje nad zaprojektowaniem, rozwinięciem i kwalifikacją kompletnego systemu awioniki dla rakiety meteorologicznej MIURA 1 PLD Space. System ten obejmuje wszystkie kluczowe elementy awioniki klasycznej rakiety nośnej, takie jak podsystem mocy, podsystem zarządzania danymi, podsystem naprowadzania, nawigacji i sterowania (GNC), oprogramowanie pokładowe, zarządzanie ładunkiem użytecznym, telemetria, a także technologie autonomicznej lokalizacji i system terminacji.

Po serii rozbudowanych testów system przeszedł z powodzeniem fazę kwalifikacji (Qualification Acceptance Review albo QAR), co pozwala na jego integrację w suborbitalnej rakiecie nośnej. Integracja ta jest jednym z kroków poprzedzających wystrzelenie rakiety.

System awioniki jest jednym z najbardziej kluczowych elementów w rakietach nośnych, ponieważ zbiera on i przetwarza informacje z czujników oraz podejmuje stosowne decyzje, konieczne, by siłowniki mogły wykonać wymagane przez rakietę manewry. Projekt i rozwijanie takich systemów awioniki to proces szczególnie złożony, biorąc pod uwagę wysoko konkurencyjny rynek, na którym działają najróżniejsze organizacje, od znanych już dostawców usług wynoszenia na orbitę, po usługodawców obecnych od niedawna w świecie mikrorakiet nośnych.

System awioniki, zaprojektowany i rozwinięty przez GMV we współpracy z PLD Space, pozwala na modularność i skalowalność, będące jednymi z najbardziej wyróżniających go cech. Inne podstawowe cechy charakterystyczne tego systemu to użycie elementów komercyjnych, a także dostępność zaawansowanych technologii zapewniających wymagane osiągi za rozsądną cenę.

Firmie GMV udało się zapewnić te same funkcjonalności, jakie posiadają systemy klasycznych rakiet nośnych (Ariane, Vega itp.), ale dostosowane do mniejszego pojazdu o innych osiągach. GMV stawiła czoła temu wyzwaniu, wykorzystując nowe technologie i procesy projektowania, które pozwoliły nie tylko na redukcję kosztów, ale też czasu opracowywania systemu. W mniej niż trzy lata pokonano drogę od określenia wymogów, aż po kwalifikację i akceptację kompletnego systemu przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA).